Düşünceler, sözcüğe obur bir matadorun basitliğine karşı savaşır. Birisi böyle konuşuyor. Bunun için her deneyim ve olay. Kafasındaki şapkaya uymuyor. Bir başkasının yüzü ancak bunu yapmak için içsel bir isteklilik olduğunda parlar. Bir insana ait her iz, insanlık tarihinin sonsuz dalgalarına, katman katman batar. Bir süpernovadaki elmas, arka plan parıltısındaki toz bulutları bunu rapor edene kadar evrende parlatılır. Biz zamanız. kısa bir zaman içinde. Hayatın devamı için canlılara ihtiyacı vardır. Kötülük seçilmiş ve haklı olanda durmaz. Toprak Ana yerçekimi ile bizi aşağıdan alır. Sanki sonsuzluğun gökkubbesinin ve duvarlarının üzerinden atlayabilirmiş gibi, insandaki maneviyattan çok şey bekleniyor. Sonunda her insan kendini kaybeder.Mutlak bizim istek ve arzularımızla ilgilenmez. Her şey yeryüzüne bir kan ağlamasıyla başladı. Yeniden doğuş, yaşam olduğu sürece, torunlara aittir, peygamberlere ve kendini bilge ilan edenlere ve tanrılara değil.
