what will be

What I am

The ship is already built
the tabernacle
before I was
serious it was my mother Earth
before they bore me

that you threw me out of it
I bleeding in my cry
with every step
stride I bring over your skin
count your old voices
Number by number
your kisses were all
ever since
and an hour
Your asleep watching the eye
everything you rely on your Earth
from your wild tresses
Hurricane winds in your depths
from the sea
and all the gods are
created from your mouth
the man fell out of your thoughts lap
You can detect everything from dark light
You are growing in all
what was, what is, what will be United




ಏನು ನಾನು

ಹಡಗು ಈಗಾಗಲೇ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ
ಟೇಬರ್ನೇಕಲ್
ನಾನು ಮೊದಲು
ಗಂಭೀರ ನನ್ನ ತಾಯಿ ಭೂಮಿಯ ಆಗಿತ್ತು
ಅವರು ನನಗೆ ಬೋರ್ ಮೊದಲು

ನೀವು ಹೊರಗೆ ಗೊಂದಲಕ್ಕೀಡುಮಾಡಿತು
ನನ್ನ ಕೂಗು ರಕ್ತ
ಪ್ರತಿ ಹಂತದ ಜೊತೆ
ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಚರ್ಮದ ಮೇಲೆ ತರಲು ಸ್ಟ್ರೈಡ್
ನಿಮ್ಮ ಹಳೆಯ ಧ್ವನಿಗಳು ಎಣಿಕೆ
ಸಂಖ್ಯೆ ಸಂಖ್ಯೆ
ನಿಮ್ಮ ಕಿಸಸ್ ಬಂತು
ಅಂದಿನಿಂದಲೂ
ಮತ್ತು ಒಂದು ಗಂಟೆ
ನಿಮ್ಮ ನಿದ್ದೆ ಕಣ್ಣಿನ ವೀಕ್ಷಿಸಿದ
ನಿಮ್ಮ ಭೂಮಿಯ ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ
ನಿಮ್ಮ ಕಾಡು ಕುಲದ ಸೀತಾಳ ಗೆಡ್ಡೆ ನಿಂದ
ನಿಮ್ಮ ಆಳದಲ್ಲಿನ ಚಂಡಮಾರುತದ ಗಾಳಿಯು
ಸಮುದ್ರದಿಂದ
ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಾ ದೇವತೆಗಳು
ನಿಮ್ಮ ಬಾಯಿಯಿಂದ ದಾಖಲಿಸಿದವರು
ವ್ಯಕ್ತಿ ನಿಮ್ಮ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಲ್ಯಾಪ್ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು
ನೀವು ಗಾಢ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪತ್ತೆ ಮಾಡಬಹುದು
ನೀವು ಎಲ್ಲಾ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ
, ಏನು, ದೊಡ್ಡ ಯಾವ ಎಂದು ಮಾಡಲಾಯಿತು





Was ich bin

Das Schiff ist längst gebaut
der Tabernakel
bevor ich war
ernst war es meiner Mutter Erde
bevor sie mich gebar

dass Du mich daraus warfst
mich blutend in meinen Schrei
mit jedem Schritte
schreite ich über Deine Haut herbei
zähle Deiner alten Stimmen
Zahl um Zahl
deine Küsse waren allen
ewig da
und keine Stunde
die Dein wachend Auge schlief
alles verlässt Dich auf Deine Erde
aus Deinen wilden Strähnen
Orkanböen aus Deiner tiefsten Tiefen
aus dem Meer
und alle Götter sind
aus Deinem Mund geschaffen
der Mann fiel aus Deinem Gedankenschoss
aus allem Dunkel lässt Du das Licht erkennen
wachsen Du bist in allem
was war was ist was sein wird gross

Werkleute sind wir

Werkleute sind wir: Knappen, Jünger, Meister, 
und bauen dich, du hohes Mittelschiff. 
Und manchmal kommt ein ernster Hergereister, 
geht wie ein Glanz durch unsre hundert Geister 
und zeigt uns zitternd einen neuen Griff. 

Wir steigen in die wiegenden Gerüste, 

in unsern Händen hängt der Hammer schwer, 
bis eine Stunde uns die Stirnen küsste, 
die strahlend und als ob sie Alles wüsste 
von dir kommt, wie der Wind vom Meer. 

Dann ist ein Hallen von dem vielen Hämmern 
und durch die Berge geht es Stoß um Stoß. 
Erst wenn es dunkelt lassen wir dich los: 
Und deine kommenden Konturen dämmern. 

Gott, du bist groß. 


Rainer Maria Rilke (1875-1926)